திறந்த பொருளாதாரக் கொள்கையும் சேதாரமும்

தெ.ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ

இன்று இலங்கை எதிர்நோக்குகின்ற பொருளாதார நெருக்கடி உடனடி விளைவல்ல. அதற்கொரு நீண்ட வரலாறு இருக்கின்றது. குறிப்பாக 1977இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட திறந்த பொருளாதாரத்தின் பங்கு பெரிது.

அதேவேளை, இலங்கையின் இனமுரண்பாட்டைக் கூர்மையடைய வைத்ததில் இப்பொருளாதார மாதிரியின் பங்கு முதன்மையானது. ஆனால், அவை பேசப்படுவதில்லை. ஏனெனில், இப்பொருளாதார முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு 35 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்ட பின்னரும் அதே முறையை இன்றும் பின்பற்றுகிறோம். சர்வதேச நாணய நிதியம், உலக வங்கி போன்ற சர்வதேச நிதியியல் அமைப்புகள் அனைத்தும் இம்முறையே சிறந்தது என முன்மொழிகின்றன. ஆனால், இப்படிப்பட்ட சிறந்த முறை எவ்வாறு ஒரு பாரிய நெருக்கடிக்கு இட்டுச் சென்றது என்ற வினாவுக்கு யாராலும் இதுவரை பதிலளிக்க இயலவில்லை.

பெரும்பாலான கிழக்கு மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளை விட இலங்கை வறுமையில் இருந்து மெதுவான வேகத்தில் தன்னை மீட்டெடுத்தது. பின் கொலனித்துவ நாடுகளின் வெற்றிக் கதைகளில் ஒன்றாக இலங்கை இருக்கும் எனப் பலரும் எதிர்பார்த்தனர். ஆனால், இது பெரும் ஏமாற்றமாக மாறியது. 

1948இல் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான வாய்ப்புகள் சிறப்பானதாகத் தோன்றின.இரண்டாம் உலகப் போரில் நாடு மிகச் சிறிய சேதத்தையே சந்தித்தது.  

பெருந்தோட்டப் பொருளாதாரத்திற்காக உருவாக்கப்பட்ட உட்கட்டமைப்பு புதிய தேசத்திற்குக் கிடைத்தது. 1931இலிருந்து மக்கள் கிட்டத்தட்ட சுய ராஜ்ஜியத்தில் இருந்தனர். ஆனால், சுதந்திரத்துக்குப் பின்னரான அரசாங்கங்கள் பல மோசமான பொருளாதார முடிவுகளை எடுத்துள்ளன. 

சர்வ வியாபமாகிக் கொண்டிருந்த ஊழலைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. 1960களில் சாதகமற்ற வர்த்தக சமநிலை இறக்குமதி மற்றும் அந்நிய செலாவணி மீது கடுமையான கட்டுப்பாடுகளைக் கட்டாயப்படுத்தியது. இது ஒரு இறக்குமதி மாற்று உத்தியாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. 
1960களின் பிற்பகுதியில் தொழில் மயமாக்கல் முயற்சிகள் தோல்வியடைந்தபோது, ​​அரசாங்கம் விவசாயத்திற்கு  முன்னுரிமை அளிப்பதாகக் கூறியது.

ஆனால், விவசாயத்தை வினைத்திறனுள்ளதாக எதையும் செய்யவில்லை. இறக்குமதிக்கு சில கட்டுப்பாடுகள் மட்டும் விதிக்கப்பட்டன. விவசாயத் தொழில்களின் ஏற்றுமதியையே (முக்கியமாகத் தேயிலை, இரப்பர் மற்றும் தேங்காய்) அந்நிய வருவாய் சார்ந்திருந்தது. இவை வெளிநாட்டு முதலீட்டாளர்களால் உருவாக்கப்பட்டு, குடியுரிமை மறுக்கப்பட்ட தொழிலாளர்களால் பெருமளவில் பயிரிடப்பட்டன. 

அந்நியச் செலாவணி கையிருப்பு குறைந்து வருவதையும், வேகமாக வளர்ந்து வரும் மக்கள் தொகை எதிர்காலத்திற்கான பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளை உருவாக்குவதையும் தெளிவாகத் தெரிந்த பிறகும், கொலனித்துவப் பொருளாதாரத்தை மறுசீரமைக்க எதுவும் செய்யப்படவில்லை.

ஜே.ஆர். ஜெயவர்தன ஜனாதிபதியாகப் பதவியேற்றபோது, ​​அவர் திறந்த பொருளாதாரம், என்று சுருக்கமாகக் கூறப்பட்ட தொடர்ச்சியான பொருளாதார சீர்திருத்தங்களை விரைவாக அறிமுகப்படுத்தினார்.

இச்சீர்திருத்தங்கள் அபிவிருத்தி உத்திகள் மற்றும் அரசியல் தேவைகளின் கலவையாகும். மேலும், ஜே.ஆர்.ஜெயவர்த்தனா பொருளாதார செயல்முறைகளுக்கும் இன மோதல்களுக்கும் இடையிலான உறவைப் புரிந்து கொண்டதாக நினைத்தார்.

இனப் பதட்டங்களை முடக்குவதற்குப் பொருளாதார அபிவிருத்தி ஒரு முன் நிபந்தனை என்று அவர் நம்பினார். அதேவேளை, இலங்கை முதலாளித்துவத்தைப் பௌத்த முகத்துடன் உறுதியளித்தார்.

 அரசாங்கத்தின் முதல் வரவு-செலவுத் திட்டச் செய்தியின் மையக் கருப்பொருள் தனித்துவம் மற்றும் தொழில்முனைவு ஆகியவற்றை வலியுறுத்தும் சீர்திருத்தங்களைக் கொண்டிருந்தன. அதாவது ஒரு நியாயமான மற்றும் சுதந்திரமான சமூகத்திற்கு நியாயமான மற்றும் சுதந்திரமான பொருளாதாரம் தேவையை அவை வலியுறுத்தின.

இது இலங்கையின் பாரம்பரிய விழுமியங்களை அச்சுறுத்தும் கவலைகளுக்குப் பதிலளிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது. 

இவை இலங்கையின் பொருளாதாரத்தை உலகளாவிய வர்த்தகத்திற்குத் திறந்துவிடவும், முதலீட்டைத் தூண்டவும், தனியார் நிறுவனங்களை அரச கட்டுப்பாட்டில் உள்ளவற்றுடன் போட்டியிட அனுமதிக்கவும் மற்றும் சுதந்திர சந்தைகளுடன் அதிகாரத்துவ விநியோக வழிமுறைகளை மாற்றவும் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன. 

தாராளவாதச் சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் தாராளமயமாக்கப்பட்ட கடன் ஆகியவை பொருளாதார வளர்ச்சியை ஊக்குவிக்க போதுமானதாக இருக்கும் என்று சொல்லப்பட்டது. சந்தையைத் திறப்பதன் மூலமும் சந்தைக்குத் தேவையான உட்கட்டமைப்பு, சட்ட வசதிகளை ஏற்படுத்திக் கொடுப்பதன் மூலம் பொருளாதாரம் வளர்ச்சியடையும் என எதிர்பார்க்கப்பட்டது. 
அரசாங்கத்தின் பொதுத்துறை இலக்குகள் வெற்றியடைந்தன.

வீடுகள், அரசாங்கக் கட்டிடங்கள், அணைகள், மின் உற்பத்தி நிலையங்கள் மற்றும் நீர்ப்பாசனப் பணிகளை நிர்மாணித்தல் போன்றவை அரச செலவில் சாத்தியமாகின. ஆனால், பொருளாதாரத்தில் உள்நாட்டு தொழில்முனைவோர் மற்றும் வெளிநாட்டுத் தனியார் முதலீட்டாளர்களின் பங்களிப்பு எதிர்பார்க்கப்பட்டவை இருக்கவில்லை.

1978, 1979 மற்றும் 1980களில் பொருளாதார ஏற்றத்தைக் கட்டவிழ்த்து விடுவதில் வெற்றி பெற்றன. எவ்வாறாயினும், 1981 முடிவடையும் போது, ​​பொருளாதாரக் குறி காட்டிகள் குறைவான நம்பிக்கைக்குரியவையாக இருந்தன.  உயரும் அரசாங்கக் கடன்கள், உயர் பணவீக்கம், மோசமான வர்த்தகப் பற்றாக்குறைகள் மற்றும் தேக்கமடைந்த பொருளாதார செயல்திறன் ஆகியவற்றின் கலவையானது சாதாரண இலங்கையர்களைப் பாதிக்கத் தொடங்கியது.

பிரபலமான சமூகநலத் திட்டங்களில் வெட்டுக்கள் தவிர்க்க முடியாததாக ஆக்கியது. பாதகமான சமூகத் தாக்கங்கள் மற்றும் பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையே விரிவடையும் இடைவெளி ஆகியவை வளர்ச்சிக்கான அவசரத்தில் எவ்வித கவனத்தையும் பெறவில்லை.

திறந்த பொருளாதாரம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட 1978இல், இலங்கையின் உண்மையான மொத்த தேசிய உற்பத்தி வியக்கத்தக்க வகையில் 25 வீதத்தால் வளர்ச்சியடைந்தது. இறக்குமதி செய்யப்பட்ட நுகர்வோர் பொருட்கள் இப்போது பரவலாகக் கிடைக்கின்றன. ஆனால், அவை பலரின் இயலுமைக்கு அப்பாற்பட்டவை. 

திறந்த பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள் அரசாங்கத்தின் சமூகப் பாதுகாப்பு வலையமைப்புகளை பலவீனப்படுத்தி, ஏழைகளை அதிக ஆபத்தில் ஆழ்த்தியது. 
1978 க்குப் பிறகு, இந்த வளர்ச்சியின் பெரும்பகுதி பணவீக்கத்தால் தூண்டப்பட்டது. விலைகள் 1978இல் 9 சதவீதமும், 1980இல் 20 சதவீதமும், 1982இல் 38 சதவீதமும் அதிகரித்தது. பணவீக்கத்திற்கு ஏற்ப, வருடாந்திர வளர்ச்சியானது  1979 மற்றும் 1981க்கு இடையே சராசரியாக  5 சதவீதமாக இருந்தது, ஆனால், 1982இல்  16 சதவீத சரிவு முந்தைய பலன்களை முற்றாக அழித்துவிட்டது.

பொருளாதாரம் வளர்ச்சியடைந்ததால், மக்கள் செறிவான விவசாயப் பகுதிகளிலிருந்து கொழும்புக்கு இடம்பெயர்வதும், புதிதாகத் திறக்கப்பட்ட மகாவலி நிலங்களுக்கு இடம்பெயர்வதும் ஒரு கவர்ச்சிகரமான விருப்பமாக மாறியது. புலம்பெயர்ந்தவர்களில் பெரும்பாலோர் சிங்களவர்கள்.

அவர்களும் புதிதாகக் கல்வியறிவு பெற்ற இளைஞர்களும், குறைந்த பொருளாதார வாய்ப்புகளால் விரக்தியடைந்தவர்களும் தங்கள் அவல நிலைக்கு அரசியல்வாதிகளையும் தமிழர்களையும் குறை கூறினர்.

1980இன் இறுதியில், இலங்கையர்களின் வாங்கும் திறன் 1977 நிலைமைகளோடு ஒப்பிடும் போது 15 சதவிகிதம் குறைந்துவிட்டது. 

மோசமான வர்த்தக விதிமுறைகள் மற்றும் ஊதிப்பெருப்பிக்கப்பட்ட அரசாங்க வரவு செலவுத் திட்டங்களால் பொருளாதாரத்தில் ஒரு தீய சுழற்சி உருவானது. அரசியல் ஆதரவைத் தக்கவைக்க வாழ்க்கைச் செலவு அதிகரிப்பு அவசியமானது. 

எனவே, அரசாங்க ஊழியர்களுக்கு சம்பள அதிகரிப்பு, பிற சலுகைகள் என அரசியல் ஆதரவைத் தக்கவைக்க ஜே.ஆர் பொருளாதாரத்தைக் காவு வாங்கினார். ஆவர் 1982இல் ஜனாதிபதித் தேர்தலை நடத்தத் திட்டமிட்டிருந்தார். 

இவ்வாறு அரசியல் ஆதரவைத் தக்க வைக்க அரசாங்கம் கடன் வாங்க வேண்டியிருந்தது. ஏனெனில், கடன் வாங்குவதன் மூலம் மட்டுமே அரசாங்கம் தனக்கு நிதியளிக்க முடியும். கடன் வாங்குவது பணவீக்கத்தைத் தூண்டியது. 

இது அதிக ஊதியத்திலிருந்த உண்மையான நன்மைகளை விரைவில் அழித்துவிட்டது. பணவீக்கத்தால் ஊதிய உயர்வுகள் நகர்ப்புறங்களில் உள்ள நடுத்தர வர்க்க அரசு ஊழியர்களுக்குப் பலனளிக்கவில்லை. அவர்கள் திறந்த பொருளாதார சகாப்தத்தில் தமது பொருளாதார மட்டத்திலிருந்து கீழிறங்குவதை அனுபவித்தனர்.

தோட்டத் துறைக்கு வெளியே நிலமற்ற விவசாயத் தொழிலாளர்கள், குடும்பத் தொழிலை மட்டுமே நம்பியிருக்கும் சிறு நில உரிமையாளர்கள், சுயதொழில் செய்பவர்கள், மீன்பிடி அல்லது கால்நடை வளர்ப்பில் வாழ்வாதாரம் கொண்டவர்கள், சிறு குடிசைத் தொழில் தொழிலாளர்கள் மற்றும் சாதாரண தொழிலாளர்கள் ஆகியோர் மிகவும் மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்ட வகுப்பினராயினர்.

 பொருளாதார ரீதியாக பின்தங்கிய பலர் கிராமப்புறங்களில் வாழ்ந்தனர், ஆனால், அவர்களில் அதிக நடமாடும், குறிப்பாக இளைஞர்கள், நகர்ப்புற மையங்களுக்குச் சமீபத்தில் குடியேறியவர்கள்.

கொழும்பிலும் மற்ற நகரங்களிலும், தங்களைச் சுற்றி புதிதாகக் காட்சிப்படுத்தப்பட்ட கவர்ச்சியான ஆடம்பரப் பொருட்களை உறுப்பினர்களால் வாங்க முடியாத விரக்தியடைந்த உழைக்கும் வர்க்கத்தின் பிரிவினராக அவர்கள் பெருக்கினர்.

இவை எதையும் திறந்த பொருளாதாரக் கொள்கையால் சரி செய்ய இயலவில்லை. அரசாங்கம் மிகப்பெரிய நெருக்கடியில் தள்ளாடியது. இதிலிருந்து தன்னைத் தற்காக்கவும் பிரச்சினைகளைத் திசைதிருப்பவும் இனவாதத்தைக் கையிலெடுத்தது.

26.04.2024