அனைவருக்கும் பொதுவான சமூகப் பொறுப்பு உள்ளது

நாடு மிகவும் கடுமையான நெருக்கடியை எதிர்கொள்கிறது. முன்னர், சுனாமி பேரழிவு மற்றும் கொரோனா தொற்றுநோய்களின் போது முழு நாட்டு சமூகமும் இதுபோன்ற ஒரு பயங்கரமான துயரத்திற்கு ஆளானது. இருப்பினும், இங்குத் தோன்றிய சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் காரணிகள் அந்த இரண்டு நிகழ்வுகளிலிருந்தும் மிகவும் வேறுபட்டவை.

சுனாமி பேரழிவின் போது, ​​நாட்டின் கடலோரப் பகுதிகள் பாதிக்கப்பட்டன. அங்கு, சிவில் சர்வீஸ் இயந்திரங்களை மிக விரைவாகச் செயல்படுத்த முடிந்தது. கொரோனா தொற்றுநோய் காலத்தில் கூட, தேவைக்கேற்ப மூடவும், அத்தியாவசிய சேவைகளைச் செயல்படுத்தவும், நாட்டின் பொருளாதார செயல்முறையைப் புதுப்பிக்கவும் நாடு முடிந்தது.

இருப்பினும், இந்த விஷயத்தில் நிலைமை முற்றிலும் வேறுபட்டது. தற்போது, ​​நாட்டின் பல பகுதிகளில் மக்கள் இடம்பெயர்ந்துள்ளனர். ஒரு மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் இன்னும் இடம்பெயர்வு முகாம்களில் உள்ளனர். தகவல் தொடர்பு அமைப்பு, நீர் மற்றும் மின்சாரம் இன்னும் திட்டமிட்டபடி நிறுவப்பட்டு வருகின்றன. 

சரிந்த சாலை அமைப்பு, பாலங்கள், ரயில் தண்டவாளங்கள் மற்றும் கட்டிடங்களை  மிக விரைவாக மீட்டெடுக்க முடியாது. ஆனால் அவற்றைப் புனரமைக்க விரைவாகச் செய்ய திட்டங்கள் வகுக்கப்படுகின்றன. முதலில் செய்ய வேண்டியது இடம்பெயர்ந்தவர்களை இயல்பு நிலைக்குத் திருப்புவதாகும். மீட்பு நடவடிக்கைகளும் இன்னும் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன.

கட்சி நிறமின்றி நாட்டைக் கட்டியெழுப்பும் செயல்பாட்டில் அனைவரும் பங்களிக்க வேண்டும்.  இலங்கை சமூகம் மிகவும் நல்ல மனநிலை கொண்ட மக்களைக் கொண்ட ஒரு நாடு. எந்தவொரு எதிரி படையெடுப்பு அல்லது இயற்கை பேரழிவின் போதும், நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து முன்னேறினோம் என்பதற்கு வரலாறு சாட்சியமளிக்கிறது.

அதற்கு மூல காரணம் ஒற்றுமை. இலங்கை. எங்களுடையது. எனவே, இலங்கையர் என்ற ஆழமான பிணைப்பு இந்த தருணத்திலும் முன்வர வேண்டாமா? அதனால்தான் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நம் சகோதர கரங்களை நீட்ட வேண்டும் பலரும் உடனடியாகவே உதவிக்கரம் நீட்டியுள்ளனர். 

இந்த இயற்கை நெருக்கடியில் உள்ள பலவீனமான காரணிகளைக் கண்டறிந்து அவற்றை உடனடியாக நிவர்த்தி செய்வது அவசியம். நாட்டிற்கான ஒரு சரியான நீர் மேலாண்மைத் திட்டம் அவசரமாகத் தயாரிக்கப்பட வேண்டும். அங்கீகரிக்கப்படாத கட்டிடங்கள் இருந்தால், அவை உடனடியாக அகற்றப்பட வேண்டும்.

பாதுகாப்பற்ற பகுதிகளில் வாழும் மக்களுக்காகக் குறிப்பிட்ட திட்டங்கள் தயாரிக்கப்பட வேண்டும். ஏனென்றால் மிக முக்கியமானது பௌதீக சொத்து அல்ல, மனித உயிர்கள்.எனவே, நாம் ஒன்றிணைந்து எழுவோம் என்பது இலக்கியத்தில் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட சொற்றொடர் அல்ல.

அது நம் அனைவருக்கும் ஒதுக்கப்பட்ட முழுமையான பொறுப்பு. ஒரு கூட்டுப் பொறுப்பு. ஒரு தேசிய நெருக்கடியில் நாம் செய்யக்கூடிய வேறு எந்தப் பணியும் இல்லை.பேரிடரைப் பின்தொடர்ந்து, 

அத்தகைய சூழ்நிலை மீண்டும் ஏற்படுவதைக் குறைக்கத் திட்டங்களைத் தயாரிப்பதும் அவசியம். அதற்கான சமூக அறிவு, பொறுப்பு மற்றும் அர்ப்பணிப்பு நம் அனைவருக்கும் இருக்க வேண்டும்.

அதற்காக, நமது அந்தஸ்தைப் பொருட்படுத்தாமல், நம் அனைவருக்கும் பொதுவான சமூகப் பொறுப்பு உள்ளது என்பதை வலியுறுத்த விரும்புகிறோம்.