கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள் நிறையவே உள்ளன

இயற்கை அனர்த்தங்கள் நாட்டையே உலுக்கி, தலைகீழாகப் புரட்டிப் போட்டிருந்தாலும், பலரும் இன்னும் திருந்துபவர்களாக இல்லை. அதிலிருந்து ஏதாவது இலாபத்தை ஈட்டிக்கொள்ளவே முயற்சிக்கின்றனர். ஈற்றில் அவர்கள், எதனைக் கொண்டு போகப்போகின்றனர் என்பது விடைத்தெரியாத கேள்விகளாகவே இன்னும் உள்ளன. 

வெள்ளம், மண்சரிவு, புயல் காற்று ஆகியவற்றால் ஏற்பட்ட உயிரிழப்புகளுக்கு மத்தியில், இருக்கும் உயிர்களை பறிக்கும் வகையிலேயே பொருட்களின் விலைகளை ஒருசில முதலாளிமார் அதிகரித்துவிட்டனர். நுகர்வோரில் பலரும் கடைகளில் கடனுக்காகக் கையேந்தும் நிலையில் உள்ளனர்.

பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்குப் பலரும் உதவிக்கரம் நீட்டிவருகின்றனர் 
 பேரிடர் காலங்களில் ஒன்றுகூடி துக்கத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ளும் மக்களும், பேரிடர் காலங்களில் மற்றவர்களைப் பிரிக்கும் அயோக்கியர்களும் உள்ளனர். இந்த நாடு விளையாடும் நாடு அல்ல. சுனாமியின் போது, ​​சுனாமியால் அடித்துச் செல்லப்பட்ட ஒரு இளம் பெண்ணின் கழுத்தணியை அபகரித்து, அவளை அங்கேயே விட்டுவிட்டு, பாதுகாப்பான இடங்களுக்குச் சென்ற இரண்டு இளைஞர்கள் பின்னர் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். 

டிட்வா சூறாவளியால் எத்தனை லட்சம் குடும்பங்கள் பாதிக்கப்பட்டன என்பது இன்னும் தெரியவில்லை. மேலும், எத்தனை ஏக்கர் விவசாய நிலங்கள் அழிக்கப்பட்டன என்பதும் சரியாகத் தெரியவில்லை. இருப்பினும், அத்தியாவசிய சேவைகள் ஆணையர் ஜெனரலின் கூற்றுப்படி, நாடு ஆறு அல்லது ஏழு பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்கள் இழப்பைச் சந்தித்தது. இது மொத்த தேசிய உற்பத்தியில் 3 சதவீதம் முதல் 5 சதவீதம் வரை ஆகும். 

வெள்ளம் காரணமாக முற்றிலுமாக இழந்து அனாதைகளாக்கப்பட்டு வீதிகளில் விழுந்ததாக மேற்கண்ட புள்ளிவிவரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. இலங்கையின் மக்கள் தொகை 
22 மில்லியன். இதில் 5 சதவீதம் என்பது ஒரு மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள். அனாதை மக்களின் முதன்மைத் தேவை வீடுகளைக் கட்டி வாழ்க்கையை நடத்துவதாகும். 

ஆனால் இலங்கையின் சட்டங்கள் இன்னும் மக்களின் நடைமுறைத் தேவைகளுக்கு ஏற்ப அல்ல, மாறாக, சட்டப் புத்தகங்களின்படி செயல்படுத்தப்படுகின்றன. அனாதைகளுக்கு இன்னும் அவர்களின் அழிக்கப்பட்ட வீடுகளுக்குப் பணம் பெற முடியவில்லை. ஒவ்வொரு பிரதேச செயலாளருக்கும் ஐம்பது மில்லியன் ரூபாய் வழங்கப்பட்டு, அந்த பணத்தை நிவாரண சேவைகளுக்குப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று ஜனாதிபதி அனுரகுமார திசாநாயக்க கூறியுள்ளார். 

ஜனாதிபதியின் வார்த்தைகள் இருந்தபோதிலும், பிரதேச செயலாளர்கள் அந்த பணத்தை அனாதைகளுக்கு வீடுகள் கட்ட அல்லது இழப்பீடு வழங்கப் பயப்படுகிறார்கள். இதற்குக் காரணம், அடுத்த அரசாங்கத்தால் நிதியைத் தவறாகப் பயன்படுத்தியதற்காக அவர்கள் சிறைக்குச் செல்ல வேண்டியிருக்கும். 
அந்த பயத்தை அரசாங்கமே உருவாக்கியது. அந்த தடையைத் 
தீர்க்க வேண்டும் என்பதுடன் அழிவுகளிலிருந்து நிறையப் பாடங்களைக் கற்றுக்கொள்வது அவசியமாகும்.