இழப்பைக் குறைக்க அரசாங்கம் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்

கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் கிட்டத்தட்ட 1500 மருத்துவர்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேறியதாகக் கூறப்பட்டது. இதனால் அரசாங்கத்திற்கு ஏற்பட்ட இழப்பு 1250 மில்லியன் ரூபாய்க்கும் அதிகமாகும்.

ஏனெனில் இந்த மருத்துவர்கள் இலங்கை கல்வி முறை மூலம் பிறந்தவர்கள், இதற்கான பணம் பொதுமக்களின் வரிப் பணத்தால் வழங்கப்பட்டது என்பது இரகசியமல்ல.

எனவே, பொது வரிப் பணம் மற்றும் இலவசக் கல்வி மூலம் தொழில்முறை தகுதிகளைப் பெற்றவர்கள் தங்கள் நாட்டு மக்களுக்காகப் பணியாற்ற வேண்டிய கடமையைக் கொண்டுள்ளனர்.

கடினமான கிராமப்புறங்களில், மருத்துவமனைகளில் சிறப்பு மருத்துவர்கள் இல்லாத சூழ்நிலை உள்ளது, காய்ச்சல் மற்றும் சளிக்கு மருந்து இல்லை. வளர்ச்சியடையாத கிராமப்புறங்களில் இன்னும் நிலைமை இதுதான்.

இதுபோன்ற சூழ்நிலையில், சில மருத்துவர்கள் வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று அங்கு குடியுரிமை பெற்றுள்ளனர்.இலங்கை கல்வி முறையில் ஒரு மருத்துவரை உருவாக்க அரசாங்கம் கிட்டத்தட்ட ஒரு லட்சம் ரூபாய் செலவிட வேண்டியுள்ளது

என மத்திய வங்கி அறிக்கைகளில் கூறப்பட்டுள்ளது, . கடந்த காலங்களில் நாட்டை விட்டு வெளியேறியவர்களில் மிக அதிக எண்ணிக்கையிலான மருத்துவர்கள் காணப்பட்டுள்ளனர்.

மருத்துவர்கள் நாட்டிற்குச் சென்று அந்த நாடுகளில் குடியேறுவதற்கான மனித உரிமையை நாம் ஏற்றுக்கொண்டாலும், மொத்தமாகவும் கூட்டமாகவும் நாட்டை விட்டு வெளியேறி இலங்கையின் சமூக அமைப்பைச் சுகாதார நெருக்கடியில் ஆழ்த்தும் பிரச்சினையை ஆழமாக விவாதிக்க வேண்டும்.

முதலில், இந்த மருத்துவர்களுக்கு குடிமை சமூகப் பொறுப்பு குறித்த புரிதல் வழங்கப்பட்டால், அவர்கள் தங்கள் சொந்த தாய்நாட்டிற்குப் பதிலாக ஒரு வெளிநாட்டு நாட்டைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான வாய்ப்புகள் குறைக்கப்படும்.

மேலும், இலங்கையில் இலவசக் கல்வி மூலம் யாராவது தகுதி பெற்று வேறொரு நாட்டிற்கு சேவைகளை வழங்கினால், அது தொடர்பாக ஒரு குறிப்பிட்ட விதிகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகள் வகுக்கப்பட வேண்டும்.

ஏனென்றால், வெளிநாட்டு குடிமக்களுக்கு சிகிச்சையளிக்க நாட்டு மக்கள் வரி செலுத்தவில்லை.எனவே, இலவச சுகாதார சேவைகள் மற்றும் சுகாதாரக் கல்வியின் நிலைத்தன்மையைப் பராமரிக்க அவசர ஆதார அடிப்படையிலான தலையீடு தேவை என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

இது ஒரு குறிப்பிட்ட சமூக அறிவுசார் அணுகுமுறையுடன் செய்யப்பட 
வேண்டிய பணியாகும்.வேலைக்காக வெளிநாடு செல்வது, வேறொரு நாட்டில் குடியேறுவது, மேலதிக கல்விக்காக வெளிநாடு செல்வது போன்றவை ஒரு தனிப்பட்ட மனித உரிமை என்றாலும், அரசாங்கத்திற்கும் வரி செலுத்துவோருக்கும் ஏற்படும் இழப்பைக் குறைக்க நடவடிக்கை எடுப்பது அரசாங்கத்தின் மற்றும் அதிகாரிகளின் பொறுப்பாகும்.

இது ஒரு முறையான சட்ட அமைப்பு மற்றும் நெறிமுறை கடமைகளின் தொகுப்பை உள்ளடக்கியிருக்க வேண்டும். இந்த பிரச்சினையில் உணர்திறன் கொண்ட சமூக ஆர்வலர்கள், முதுகலை கல்விக்காக வெளிநாடு சென்றவர்களை மீண்டும் அழைத்து வரப் பத்திரங்களை வலுப்படுத்துதல், இரட்டை குடியுரிமையை ஒரு உத்தியாகப் பயன்படுத்துதல்,

இரட்டை வரி ஒப்பந்தங்களில் நுழைதல் மற்றும் மருத்துவத் திறன்களைத் தக்கவைக்க வேலை நிலைமைகள் மற்றும் பயிற்சி உள்கட்டமைப்பில் முதலீடு செய்தல் ஆகியவற்றைச் செய்ய முடியும் என்று நம்புகிறார்கள்.