மனித பாதுகாப்பிற்கும் அச்சுறுத்தலாக மாறியுள்ள வெறுப்பு பேச்சு

பாரம்பரிய ஊடகங்களான தொலைக்காட்சி, வானொலி மற்றும் செய்தித்தாள்கள் போன்றவற்றை விட இணைய அடிப்படையிலான சமூக ஊடகங்களின் பயன்பாடு இன்றைய காலகட்டத்தில் உலகில் அதிகமாகிவிட்டது. அதன்படி, மக்கள் பெரும்பாலும் சமூக ஊடகங்களைப் பயன்படுத்தி தகவல்களைக் கற்றுக்கொள்ளவும் பகிர்ந்து கொள்ளவும் பயன்படுத்துகின்றனர்.

இந்த சமூக ஊடகங்களின் பயன்பாடு விரிவடைந்துள்ளதால், வெறுப்புப் பேச்சு மற்றும் அதனால் ஏற்படும் வன்முறை ஆகியவை சமூகத்திலும் மிகவும் சிக்கலான முறையில் பரவியுள்ளன என்பதை மறுக்க முடியாது. எனவே, இந்த சமூக ஊடகங்கள் மூலம் வெறுப்புப் பேச்சு எழும் பல்வேறு வன்முறை சம்பவங்கள் உலகின் பல நாடுகளில் பொதுவானவை.  

வெறுப்புப் பேச்சுக்கு குறிப்பிட்ட வரையறை எதுவும் இல்லை, மேலும் அதன் தன்மை உலகில் மிகவும் சர்ச்சைக்குரியது. இருப்பினும், வெறுப்புப் பேச்சை இனம், மதம், பாலினம் அல்லது பாலியல் நோக்குநிலை அடிப்படையில் ஒரு நபர் அல்லது மக்கள் குழுவை நோக்கி இயக்கப்படும் வெறுப்புப் பேச்சு என்றும், வன்முறையை ஊக்குவிக்கும் பேச்சு என்றும் வரையறுக்கலாம்.  

இலங்கை என்பது தெற்காசிய சூழல், பல்லின சமூகம், அதாவது சிங்களவர்கள், தமிழ், முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள் போன்றவர்களைக் கொண்ட ஒரு சிறிய நாடு. அதன் தெற்காசிய சூழல் மற்றும் கலாச்சார ரீதியாக அடிப்படையிலான பாரம்பரிய கண்ணோட்டங்கள் காரணமாக, இலங்கை சமூகம் பெரும்பாலும் உணர்ச்சிகளின் அடிப்படையில் செயல்படுகிறது.

எனவே, சமூக ஊடக பயன்பாட்டின் வளர்ச்சியுடன், இந்த வெறுப்பூட்டும் வெளிப்பாடுகள் இலங்கையில் பல்வேறு வன்முறை சூழ்நிலைகள் உருவாக வழிவகுத்த முக்கிய காரணிகளில் ஒன்றாக அடையாளம் காணப்படலாம். ஏனெனில் சமூக ஊடகங்கள் இத்தகைய வெறுப்பூட்டும் வெளிப்பாடுகளைப் பயன்படுத்தி மக்களின் நுட்பமான உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகளை நிவர்த்தி செய்ய முடிந்தது.

உண்மையில், வெறுப்பூட்டும் வெளிப்பாடுகள் மற்றும் வன்முறை ஆகியவை ஒன்றோடொன்று தொடர்புடைய பிரச்சினைகள். இது இலங்கையின் தேசிய பாதுகாப்பிற்கு மட்டுமல்ல, தற்போது பாரம்பரியமற்ற பாதுகாப்பிற்கும், அதாவது மனித பாதுகாப்பிற்கும் கடுமையான அச்சுறுத்தலாக மாறியுள்ளது. ஏனெனில் இப்போதெல்லாம், சமூக ஊடகங்கள் சில தீவிரவாதிகள் தங்கள் கருத்துக்களைப் பரப்புவதற்குப் பயன்படுத்தும் ஒரு சக்திவாய்ந்த கருவியாக மாறியுள்ளது.  

இது நிச்சயமாக இன நல்லிணக்கத்தையோ அல்லது ஒற்றுமையையோ ஆதரிக்காது, ஆனால் இனக்குழுக்களுக்கு இடையே ஒரு பிரச்சனைக்குரிய சூழ்நிலையை உருவாக்குவதில் ஒரு வலுவான காரணியாகும். இது ஒரு நாட்டின் தேசிய பாதுகாப்பைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துவதற்கும் ஒரு காரணமாகும்.

இலங்கையில் இந்த வெறுப்பூட்டும் பேச்சு இன, மதக் குழுக்கள் மற்றும் பெண்கள் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்பதும், எழுத்து, பேச்சு, வார்த்தைகளின் பயன்பாடு அல்லது நடத்தை போன்ற எந்த வடிவத்திலும் தொடர்பு கொள்ளப்படுகிறது என்பதும் தெளிவாகிறது. இதன் மூலம், பாதிக்கப்பட்டவர்கள் வன்முறையைத் தூண்டும் வகையில் மன ரீதியாகவும், உடல் ரீதியாகவும் பாதிக்கப்படுவார்கள்.