கடுகண்ணாவ அனர்த்தத்தில் தப்பிய பெண்ணின் சோக கதை

இரண்டு தளங்களுக்கு இடையில் நான் சிக்கிக்கொண்டேன், என்னால் சுவாசிக்கக்கூடிய அளவில், அங்கு ஒரு இடைவெளி இருந்தது, அதனால் அது எளிதாக இருந்தது. நான் உள்ளே சுற்றிக் கொண்டிருந்தபோது என் கை வெட்டப்பட்டது.   பாய்லரில் இருந்து தண்ணீர் சிந்தியபோது என் கால் லேசாக எரிக்காயங்களுக்கு உள்ளானது என்று பஹல கடுகண்ணாவாவில் இடிந்து விழுந்த கடையின் இடிபாடுகளில் சிக்கி உயிர் பிழைத்த   சேர்ந்த திருமதி சந்திரிகா நிஷாந்தி கூறினார்.

பஹல கடுகண்ணாவாவில் நடந்த விபத்தில்   ஹாலியத்தவைச் சேர்ந்த 56 வயதான சந்திரிகா நிஷாந்தி அதிர்ஷ்டவசமாக உயிர் தப்பினார். அவருக்கு சிறிய காயங்கள் மட்டுமே ஏற்பட்டிருந்தன, 23 ஆம் திகதி மாவனெல்ல மருத்துவமனையில் இருந்து வெளியேறினார். அவர் மருத்துவமனையில் இருந்து வெளியேறியபோது,  இந்த பயங்கரமான விபத்து குறித்து நாங்கள் அவரிடம் கேட்டோம். அவர் எதிர்கொண்ட பயங்கரமான சம்பவத்தை இவ்வாறு விவரித்தார்.

என் கணவர் நிலஅளவைத் திணைக்கத்தில் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர், என் கணவரின் சம்பளம் குறைவாக உள்ளது. என் மகளுக்கு கல்வி கற்பிக்க மாதாந்தம் சுமார் இருபதாயிரம் செலவாகும் என்பதால், நான்   இந்த ஹோட்டலில் வேலைக்கு வந்தேன்.

நான் இந்தக் கடையில் சுமார் 6 மாதங்களாக வேலை செய்து வருகிறேன். அன்று நடந்தது இதுதான். மேலிருந்து ஒரு மரம் வருவது போல் உணர்ந்தேன். ஒரு மரம் வருவதாகவும், ஓடுவோம் என்றும் கடைக்காரரிடம் சொன்னேன். நடுப்பகுதிக்கு ஓடியபோதுதான் இந்த எதிர்பாராத சூழ்நிலையை எதிர்கொண்டேன். ஆனால் என்னால் வெளியேற முடியவில்லை. இரண்டு தளங்களுக்கு இடையில், நான் சிக்கிக்கொண்டேன். அங்கே ஒரு இடைவெளி இருந்ததால், மூச்சு விடுவதற்கு எளிதாக இருந்தது.

நான் உள்ளே நகர்ந்து கொண்டிருந்தேன், என் கை வெட்டப்பட்டது.  பாய்லரிலிருந்து தண்ணீர் சிந்தியது, என் கால் எரிக்காயங்களுக்கு உள்ளானது. சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, எனக்கு குளிர் ஏற்பட்டது. பாய்லரில் உள்ள தண்ணீரும் நின்றுவிட்டதாக நினைத்தேன். என் பின்னால் எல்லா கேஸ் சிலிண்டர்களும் இருந்தன.

நான் பேசுவது வெளியே கேட்கவில்லை. ஆனால் வெளியே என்ன பேசப்படுகிறது என்பது எனக்குக் கேட்கிறது. எல்லாவற்றையும் சுத்தம் செய்த பிறகு, ஒருவர், "இந்தத் தளத்தை உடைத்து உள்ளே செல்லலாம்" என்றார். உள்ளே சென்று கொண்டிருந்தவரிடம், "ஓ, தம்பி, நான் உள்ளே இருக்கிறேன்" என்று சொன்னேன். என்னைக் காப்பாற்றியவர்களுக்கு நான் நன்றி கூறுகிறேன்.

என் மகள் அடுத்த வருடம் தனது உயர்தரப்பரீட்சையை எழுதவுள்ளாள். நான் உள்ளே இருந்தபோது, ​​என் உயிர் காப்பாற்றப்படும் என்று கூட நான் நினைக்கவில்லை. நான் தொலைந்து போனால் என் மகளுக்கு என்ன நடக்கும் என்று நான் மிகவும் சோகமாகவும் கவலையாகவும் இருந்தேன். ஒரு சகோதரர் இந்த கொங்கிரீட்டை உடைத்து உள்ளே தவழ்ந்து செல்ல வேண்டும் என்று கூறினார். பின்னர்தான் என் உயிர் காப்பாற்றப்படும் என்று நினைத்தேன். அங்கே ஒரு கம்பி இருந்தது, அதை வெட்டினால், நான் தவழ்ந்து வெளியே வர முடியும். வெளியே தன்னுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த நபரிடம் சொன்னேன். பின்னர், கம்பியை அகற்றிய பிறகு, ஒரு சகோதரர் என்னை வெளியே இழுத்தார் என்றார்