ஒரு சீக்கிய மகளின் இதயப்பூர்வமான வேண்டுகோள்

 1980 கள் மற்றும் 1990 களின் முற்பகுதியில் பஞ்சாபில் பொங்கி எழும் காலிஸ்தான் இயக்கம், அதன் அரசியல் அபிலாஷைகள் மற்றும் அதன் குணாதிசயங்களுக்கு வந்த வன்முறைகளுடன் அடிக்கடி தொடர்புடையது.

வரலாறு பெரும்பாலும் இவற்றில் கவனம் செலுத்தும் அதே வேளையில், சொல்லப்படாத ஒரு கதை உள்ளது - குறுக்குவெட்டில் சிக்கிய பெண்களின் அமைதியான துன்பம்.

1991 இல் இருந்து சமீபத்தில் மீண்டும் வெளிவந்த ஒரு செய்தி கிளிப்பிங் இந்த கொந்தளிப்பான காலகட்டத்தில் பெண்கள் அனுபவித்த வேதனையை வெளிப்படுத்துகிறது.

பஞ்சாபி செய்தித்தாள்கள் முழுவதும் அலைகளை உருவாக்கிய கட்டுரை, ரஞ்சித் கவுர் என்ற இளம் சீக்கியப் பெண்ணின் உணர்ச்சிகரமான வேண்டுகோளைக் கொண்டுள்ளது. பல பஞ்சாபி குடும்பங்கள், குறிப்பாக பெண்கள், தங்கள் உரிமைகளுக்காகப் போராடுவதாகக் கூறும் குழுக்களின் கைகளால் அனுபவித்த வேதனைகளுக்கு அவரது கடிதம் ஒரு சான்றாகும்.

ரஞ்சித்தின் கதை மனதை வருடுகிறது. 18 வயதில், அவர் தனது தந்தை மற்றும் இரண்டு சகோதரர்களின் சோகமான கொலைகளுக்கு சாட்சியாக இருந்தார், அவர்களுக்கு விடுதலையை உறுதியளித்த இயக்கத்தின் பாதிக்கப்பட்டவர்கள். முக்கிய குற்றவாளியா? அவளுடைய சொந்த மாமா, காலிஸ்தானி போராளிக் கட்டமைப்பிற்குள் ஒரு உயர் பதவியில் இருப்பவர்.

அவரது கதை இத்தகைய இயக்கங்களின் இருண்ட பக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது, அங்கு தனிப்பட்ட பழிவாங்கல்கள் சில நேரங்களில் போர்க்குணத்தின் பெரிய குடையின் கீழ் மறைக்கப்பட்டன. 1991 இல், மரியாதைக்குரிய சர்பஞ்சரான ரஞ்சித்தின் தந்தை மற்றும் அவரது இரண்டு சகோதரர்களின் கொலை, காலம் ஒருபோதும் ஆறாத வடுக்களை விட்டுச் சென்றது.

ஆனால், குடும்ப உறுப்பினர்களின் இழப்பு மட்டும் வருத்தமளிக்கவில்லை. அதன் எதிரொலிகள் மிகவும் மோசமான ஒரு சாம்ராஜ்யத்திற்கு நீட்டிக்கப்பட்டது. குடும்பத்தில் உள்ள பெண்களைக் கடத்துவது, மூதாதையர் நிலத்தை அபகரிப்பது மற்றும் அவர்களின் பரம்பரையை அழிப்பது போன்ற அச்சுறுத்தல்கள் அவர்களின் ஆபத்தான இருப்பை நினைவூட்டுகின்றன.

ஒரு காலத்தில் தேசிய அளவிலான வாலிபால் வீரரான ரஞ்சித்துக்கு, அதிர்ச்சி மேலும் அதிகரித்தது. அவளுடைய எதிர்காலத்திற்காக அவள் வைத்திருந்த கனவுகள் நிறைந்த அபிலாஷைகள் அவளுடைய குடும்பம் அனுபவித்த துயரமான இழப்புகளின் எடையின் கீழ் நசுக்கப்பட்டன. ஒரு காலத்தில் துடிப்பான இளம் விளையாட்டு வீராங்கனை இப்போது தன் விதவை மைத்துனிகள் மற்றும் அனாதையான மருமகள் மற்றும் மருமகன்களின் பொறுப்பில் சிக்கித் தவிப்பதைக் காண்கிறார்.

அவரது கதை அந்த சகாப்தத்தில் எண்ணற்ற பெண்களின் கொடூரமான யதார்த்தத்தை அம்பலப்படுத்துகிறது. ஆண் குடும்ப உறுப்பினர்களிடமிருந்து அகற்றப்பட்டு, காலத்தின் சமூக-கலாச்சார சூழலில் அவர்களின் பாதுகாவலர்கள், அவர்கள் அச்சுறுத்தல்கள், சமூக பொருளாதார சவால்கள் மற்றும் உடைந்த வீடுகளை மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதற்கான கடினமான பணி ஆகியவற்றுடன் போராடினர்.

ரஞ்சித் கவுரின் வேண்டுகோள், எந்தவொரு அரசியல் அல்லது வன்முறை எழுச்சியிலும் பலியாவது பெரும்பாலும் மோதலில் எந்தப் பங்கும் இல்லாதவர்களே என்பதை நினைவூட்டுவதாக உள்ளது. பெண்கள், குழந்தைகள் மற்றும் குடும்பங்கள் குழப்பம் மற்றும் வன்முறையின் வலையில் சிக்கித் தவிக்கின்றனர், தலைமுறை தலைமுறையாக நீடிக்கும் வடுக்கள். காலிஸ்தான் இயக்கத்தை நாம் நினைவுகூரும்போது, ​​ரஞ்சித் போன்ற கதைகளை நினைவில் கொள்வது மிகவும் முக்கியமானது - புரிந்துகொள்ள முடியாத துன்பங்களை எதிர்கொண்டாலும், சகித்து, மீண்டும் கட்டியெழுப்ப மற்றும் தொடர்ந்த பெண்களின் பின்னடைவுக்கு ஒரு சான்றாகும்.