‘மக்களின் மறதி’ வரைக்குமானதே

தெ.ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ

2002இல் தொடங்கிய பேச்சுவார்த்தைகளின் முக்கிய அம்சங்களில் ஒன்று அபிவிருத்தியின் வழி சமாதானத்தை அடையலாம் என்ற எண்ணக்கரு பரீட்சிக்கப்படும் களமாக இலங்கை அமைந்தமையாகும். 

இது குறித்த ஆழமான ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்படாவிட்டாலும், 2002-2008 காலப்பகுதியின் சமாதான முயற்சிகள் ஏன் தோல்வியடைந்தன என்பதை விளங்கிக் கொள்வதற்கு “அபிவிருத்தி வழி சமாதானம்” என்ற எண்ணக்கருவையும், அது இலங்கையில் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட முறையையும் நோக்க வேண்டும். 

அரசியலுக்கும் அபிவிருத்திக்கும் இடையிலான தொடர்புகளை விளக்குகின்ற அபிவிருத்திக் கோட்பாடு மற்றும் அதன் நடைமுறை சார்ந்து இலங்கையானது அபிவிருத்தி மற்றும் அரசியல் அறிஞர்களால் தொடர்ந்து உதாரணமாகக் காட்டப்பட்டு வந்துள்ளது. அபிவிருத்தியும் அரசியலும் தொடர்பில் ஒரு முக்கியமான மூன்றாமுலக எடுத்துக்காட்டாக இலங்கை மீண்டும் மீண்டும் சர்வதேச கவனத்தைப் பெற்றுள்ளது. 

இது 1960, 70களில் இலங்கையின் இறக்குமதி மாற்று தொழில் மயமாக்கல் மற்றும் சமூக நலன் மீதான வலுவான முக்கியத்துவத்துடன் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஆனால், 1977இல் பொருளாதார தாராளமயமாக்கலுக்கு மாற்றியமைக்கப்பட்டதற்கும் அத்துடன் நவதாராளவாதம், எதேச்சாதிகாரம் மற்றும் ஆயுதமேந்திய கிளர்ச்சிகளின் தொடர்ச்சியான சகவாழ்வுக்கும் நாடு உள்ளானதன் விளைவால் இலங்கை முக்கிய கவனத்தைப் பெற்றது. 

இலங்கை அரசாங்கத்திற்கும் புலிகளுக்கும் இடையிலான ஆயுத மோதலை முடிவுக்குக் கொண்டு வருவதற்கான பேச்சுவார்த்தையின் இறுதி முயற்சியானது, தாராளவாத அமைதிக்கான உதவியாளர்கள், நன்கொடையாளர்கள் மற்றும் கண்காணிப்பாளர்கள் என பல சர்வதேச நடிகர்களின் தீவிர ஈடுபாட்டின் மூலம் வகைப்படுத்தப்பட்டது.

தெற்காசியத் துணைக் கண்டத்திற்கு அப்பால் சிறிதளவு சம்பந்தமில்லாத தரப்புகளுக்கு இடையேயான மோதலாக இருந்து, அமெரிக்கா தலைமையிலான ‘சர்வதேச சமூகத்தால்’ எளிதாக்கப்பட்டு நிதியளிக்கப்பட்ட தாராளவாத அமைதியைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான சோதனைக்களமாக இலங்கை மாறியது. 

சமாதான முன்னெடுப்புகள் முறிந்து, அரசாங்கத்தால் வெற்றிகரமான இராணுவப் பிரச்சாரத்தால் மாற்றப்பட்ட நிலையில், இலங்கை அரசாங்கம் பயங்கரவாதத்தை தோற்கடித்து இராணுவ வழிகளில் சமாதானத்தை உருவாக்கும் சாத்தியத்திற்கான ஆதாரங்களை வழங்குவதாகச் சிலரால் பார்க்கப்பட்டது. 

மற்ற பார்வையாளர்கள் மோதலின் இறுதிக் கட்டமானது இந்தியப் பெருங்கடலின் மாறிவரும் புவிசார் அரசியலையும், புதிய பாதுகாப்பு மற்றும் ஒழுங்கின் புதிய அரசியலையும் அத்துடன் வெற்றியாளரின் அமைதிக்கான அநீதி மற்றும் மனிதாபிமான செலவுகளையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது என்று வலியுறுத்தினர்.

2002 முதல் 2008 வரையிலான காலப்பகுதியில் இலங்கையின் மோதல் தீர்வு மற்றும் தாராளவாத சமாதானத்தைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான சர்வதேச மயமாக்கல், பாதுகாப்பு, அபிவிருத்தி மற்றும் சமாதானத்திற்கு இடையிலான தொடர்புகள் தொடர்பாக மாறிவரும் சர்வதேச உரையாடல்கள் மற்றும் நடைமுறைகளைப் பிரதிபலிக்கிறது.

 போரின்போது, அமெரிக்க மேலாதிக்க முதலாளித்துவத்திற்கும் சோவியத் தலைமையிலான சோசலிசத்திற்கும் இடையிலான உலகளாவிய போட்டியின் கீழ் சர்வதேச உதவி பெருமளவில் அடக்கப்பட்டது. மனித உரிமைகள் மற்றும் ஜனநாயகம் பற்றிய கவலைகள் நன்கொடையாளர்களால் குறைக்கப்பட்டன. 

1980களின் பிற்பகுதியில் சோவியத் ஒன்றியத்தின் வீழ்ச்சியும் மேற்கத்தியத் தாராளமயத்தின் வெற்றியும் ஆட்சியைப் பற்றிய தாராளவாத அக்கறைகளுக்கும் நவதாராளவாத வளர்ச்சி, தாராளமய ஜனநாயகம் மற்றும் தாராளமய அமைதிக்கும் இடையிலான தொடர்புகளுக்கு ஒரு இடத்தை வழங்கியபோது இது மாறியது. 

1990களில் வெற்றிகரமான அபிவிருத்திக்குப் போர்களும் மோதல்களும் தடைகளை ஏற்படுத்துகின்றன, ஆனால், தாராளவாத அமைதியை உருவாக்குவதற்கான ஒரு கருவியாக அபிவிருத்தி இருக்கக்கூடும் என்பது கிட்டத்தட்ட அனைவராலும் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

 மேலும், உள்ளூர் மயமாக்கப்பட்ட போர்களின் நாடு கடந்த தாக்கங்கள் குறித்த அச்சம், அரசுகளுக்கு இடையேயான மோதல்களைத் தீர்ப்பதை உலகளாவிய பாதுகாப்பின் விஷயமாக மாற்றியது. இதைத் தொடர்ந்து, சர்வதேச அபிவிருத்தி ஒத்துழைப்பு என்பது முரண்பாட்டைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் மோதல்களை மாற்றுவதற்கும் தாராளவாத அமைதியைக் கட்டியெழுப்புவதற்கும், அபிவிருத்தி உதவி வழங்கப்படுவது, மோதல் உணர்திறன் கொண்ட முறையில் உதவி வழங்குவது, மேலும் வளர்ச்சி உதவியை ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்துவது போன்ற பொதுவான மாற்றத்திற்கு உட்பட்டுள்ளது.

1990களின் பிற்பகுதியில் இலங்கையில் நிலவிய மோதல் நிலைமை இவ்வகையான தாராளவாத சமாதானத்தைக் கட்டியெழுப்புவதற்கு உகந்ததாக இருந்தது.  

அதேநேரம், இலங்கையின் உதவி நன்கொடையாளர்கள் இலங்கையைத் தாராளவாத அமைதியைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான ஒரு காட்சிப் பொருளாக மாற்றுவதற்கு அர்ப்பணிப்புடன் செயற்பட்டதுடன், பிரதமர் ரணில் விக்ரமசிங்க தலைமையிலான ஐக்கிய தேசிய முன்னணி அரசாங்கத்திலும் ஓரளவிற்கு அரசியலிலும் ஒத்த எண்ணம் கொண்ட பங்காளிகளைக் கண்டறிந்தனர். 

புலிகளின் பிரதான பேச்சுவார்த்தையாளர் அன்டன் பாலசிங்கத்தைச் சுற்றியுள்ள வலையமைப்பின் தாராண்மைவாதப் பொருளாதாரத்துக்கான விருப்பு ஆகியன தாராண்மைவாத அமைதியை நோக்கிய முன்னெடுப்பை இலகுவாக்கின. இவ்வாறு, உள்நாட்டு மற்றும் சர்வதேச பங்குதாரர்கள் அரசாங்கத்துக்கும் புலிகளுக்கும் இடையே சர்வதேச அளவில் எளிதாக்கப்பட்ட பேச்சுவார்த்தை செயல்முறையை நிதி உதவிகளின் வழி, தாராளவாத சமாதானத்தைக் கட்டியெழுப்புவதற்கு ஆதரவளித்தனர்.

இருதரப்புக்களுக்கும் இடையில் பேச்சுவார்த்தை முயற்சிகளை ஒப்பிடும் போது, 5ஆவது சமாதான முன்னெடுப்புகள் ஒரு குறிப்பிட்ட இராணுவ-பிராந்திய அதிகார சமநிலை மற்றும் அரசாங்கம் மற்றும் புலிகளுக்கு இடையில் சமமான அந்தஸ்து என்ற கருத்தை அறிமுகப்படுத்தியதன் மூலம் வகைப்படுத்தப்பட்டது. 

இந்த சமாதான முன்னெடுப்புகள் இரு நாடுகளுக்கிடையேயான நிலைப் படைகளுடன் கூடிய அரசுகளுக்கிடையேயான மோதல் தீர்வை ஒத்ததாக அமைந்தது.

 அதேவேளை இது ஒற்றையாட்சி இலங்கை அரசை மீளக் கட்டியெழுப்புதல் அல்லது தனியான அரசில் தமிழர்களுக்கான சுயநிர்ணய உரிமையை அடைதல் போன்ற இணக்கமற்ற அரசை உருவாக்கும் திட்டங்களாகும். இந்த பேச்சு முயற்சிகளை வரையறுக்கும் அம்சம் அமைதியை சர்வதேச மயமாக்குவதாகும். இது சர்வதேச பேச்சுவார்த்தைகள் மற்றும் போர்நிறுத்த கண்காணிப்பு போன்ற வடிவத்தை எடுத்தது.

தாராளவாத அமைதியைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான சர்வதேச உதவி, மற்றும்; தாராளவாத அமைதி, நவதாராளவாத வளர்ச்சி மற்றும் அரச பாதுகாப்பு ஆகியவற்றின் இணைப்பு பற்றிய சர்வதேச சொற்பொழிவுகளின் அறிமுகம்.

1980களில் இந்தியா சமாதான முன்னெடுப்புகளில் முக்கிய பங்கைக் கொண்டிருந்த போதிலும், பிராந்தியத்தில் அவளது புவிசார் மூலோபாய நலன்கள் மற்றும் இலங்கையில் தமிழ்த் தேசியத்திற்கும் தமிழ்நாட்டு அரசியலுக்கும் இடையிலான தொடர்புகள் காரணமாக, இந்திய அரசாங்கம் மோதலுக்குக் கைகொடுக்கும் கொள்கையை ஏற்றுக்கொண்டது. இந்திய அமைதி காக்கும் படைகளின் தோல்வி மற்றும் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியின் படுகொலைக்குப் பிறகு இந்தியா நேரடியான பங்காற்றுகையில் இருந்து ஒதுங்கிக் கொண்டது. 

மற்ற சர்வதேச அரங்காடிகள் மோதலை உள்நாட்டு விவகாரமாக பார்த்தனர். இது அவர்களின் புவிசார் மூலோபாய நலன்கள் மற்றும் மேம்பாட்டு ஒத்துழைப்பிலிருந்து ஒப்பீட்டளவில் பிரிக்கப்பட்டது. 

எவ்வாறாயினும், 5ஆவது சமாதான முன்னெடுப்புகள், அபிவிருத்தி ஒத்துழைப்பு மற்றும் சமாதானத்தைக் கட்டியெழுப்புதல் மற்றும் தாராளவாத சமாதானத்தை எளிதாக்குபவர்கள், கண்காணிப்பாளர்கள் மற்றும் நன்கொடையாளர்கள் என முக்கிய பாத்திரங்களை வகிக்க இலங்கையின் நன்கொடையாளர்களுக்கு ஒரு வாய்ப்பை வழங்கியது. மனிதாபிமான மறுவாழ்வு மற்றும் மேம்பாடு ஆகியவை மோதலைத் தீர்ப்பதற்கு முன்னோடியாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட ஒரு விசித்திரமான வரிசை முறையால் செயல்முறை வகைப்படுத்தப்படத் தொடங்கியபோது இந்த வளர்ச்சி தெளிவாகியது.

நன்கொடையாளர் மாநாடுகளுக்கு இணைத் தலைவர்கள் (ஜப்பான், ஐரோப்பிய ஒன்றியம், அமெரிக்கா மற்றும் நோர்வே) மற்றும் உலக வங்கி மற்றும் ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கி போன்ற பலதரப்பு அமைப்புக்கள் போன்ற நன்கொடையாளர் நாடுகளால் சமாதானத்தைக் கட்டியெழுப்பத் தாராளமான நிதி வழங்கப்பட்டது அல்லது உறுதியளிக்கப்பட்டது. 

பரந்த அளவிலான சர்வதேச அரசு சாரா நிறுவனங்கள் (என்.ஜி.ஓக்கள்) மற்றும் பலதரப்பு முகவர் அமைப்புகளும் மனிதாபிமான மற்றும் மேம்பாட்டுத் திட்டங்களில் ஈடுபட்டன. குறிப்பாக 2004 இந்தியப் பெருங்கடல் சுனாமி பேரழிவிற்குப் பிறகு இவை இன்னொரு வடிவத்தை எடுத்தன.

1990களின் பிற்பகுதியிலிருந்து இலங்கையில் சமாதானம் பற்றிய கேள்வி முற்றிலும் சர்வதேச. மயமாக்கப்பட்டதை அவதானிக்கலாம். இது பெரும்பாலும் உதவி நிறுவனங்களின் சமாதானத்தையும் அபிவிருத்தியையும் இணைப்பதன் மூலம் நிகழ்ந்தது. 

10.25.2024