குடியேற்றத் திட்டங்களின் அரசியல் - 2

தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ

ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தைப் பொறுத்தவரை, வறண்ட மண்டலத்தில் சிங்கள விவசாயிகளின் குடியேற்றம் பொருளாதார மற்றும் அரசியல் பயன் இரண்டையும் கொண்டிருந்தது. 

இது நெரிசலான ஈரமான மண்டலத்தில் மக்கள்தொகை அழுத்தத்தைக் குறைத்தது. தேசிய ஒருமைப்பாட்டிற்கு மூலோபாய ரீதியாக முக்கியமானதாக அரசு கருதிய பகுதிகளில் சிங்கள இருப்பை இது வலுப்படுத்தியது.

இது அரசாங்கத்தின் ஜனரஞ்சக கிராமப்புற நிகழ்ச்சி நிரலுடன் இணைந்து, சிங்கள விவசாயிகளின் ஆதரவை ஈர்ப்பதை நோக்காகக் கொண்டிருந்தது.
சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்க தலைமையிலான ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் சோசலிச சொல்லாட்சி வர்க்க சமத்துவத்தை வலியுறுத்தினாலும், நடைமுறையில், அதன் கிராமப்புற மேம்பாட்டு முயற்சிகள் - ஆரம்பகால மகாவலி மீள்குடியேற்றங்கள் உட்பட - பெரும்பாலும் இன-பெரும்பான்மை நலன்களை வலுப்படுத்தியது.

தமிழ் அரசியல் தலைவர்களும் செயற்பாட்டாளர்களும் இந்தக் கொலனித்துவ முயற்சிகளை அரசால் ஆதரிக்கப்படும் சனத்தொகைப் பரம்பலை மாற்றும் நடவடிக்கையாகக் கருதினர்.

இத்தகைய திட்டங்கள் கிழக்கு மற்றும் வடக்கின் இன மக்கள்தொகையை மாற்றுவதையும், வருங்கால கூட்டாட்சி அல்லது தன்னாட்சி பிராந்தியத்திற்கான தமிழர் பிராந்திய உரிமைகோரல்களை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டு இருப்பதாகக் கருதினர். இந்த அச்சம் நியாயமானது.

1970களின் முற்பகுதியில் பதவியா, கந்தளாய் மற்றும் தெஹியத்தகண்டியா போன்ற பகுதிகளில் சிங்களக் கொலனித்துவம் புதிய குடியேற்றங்களான விரிவடைந்தன.

அசை பெரும்பாலும் நீர்ப்பாசனத் திட்டங்களின் நிர்வாகக் குடையின் கீழ் செயற்படுத்தப்படுவதாக நியாயப்படுத்தல்கள் நிகழ்ந்தபோது  இந்தக் கருத்து வலுப்பெற்றது. இந்த முன்னேற்றங்கள் தமிழர்களின் குறைகளை ஆழப்படுத்தி, தமிழ் அரசியலின் தீவிரமயமாக்கலுக்கு பங்களித்தன.

ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் கீழ் பெரிய அளவிலான கட்டுமானம் நடைபெறவில்லை என்றாலும், திட்டத்தின் புவியியல் வடிவமைப்பு மற்றும் குடியேற்ற தர்க்கம் இயல்பாகவே அரசியல் சார்ந்ததாக இருந்தது.

சிங்கள நாகரிகத்தின் தொட்டில் என்று கூறப்படும் வறண்ட மையப்பகுதியின் கட்டுப்பாடு மற்றும் நீர்ப்பாசனம் மூலம் இலங்கை அரசின் ஒருங்கிணைப்பை அது கற்பனை செய்தது.

நவீன நீர்ப்பாசன தொழில்நுட்பத்தை வரலாற்று மீட்பு பற்றிய இன-தேசியவாத கற்பனையுடன் இணைப்பதன் மூலம், மகாவலி திட்டம் பிராந்திய மறுசீரமைப்பு பற்றிய சிங்கள-பௌத்த கதையாடலை வலுப்படுத்தியது. வட மத்திய மற்றும் கிழக்கு வறண்ட மண்டலங்களின் ‘வளர்ச்சி’ ஒரு பொருளாதாரத் தேவை மற்றும் நாகரிகக் கடமையாக வடிவமைக்கப்பட்டது.

எனவே 1970-1977 காலகட்டத்தை மகாவலி குடியேற்றத் திட்டத்தின் கர்ப்ப கட்டமாகப் புரிந்து கொள்ளலாம். இயற்பியல் ரீதியாக முழுமையடையாத போதிலும், 1977க்குப் பிந்தைய காலகட்டத்தில் தெற்காசியாவின் மிகவும் விரிவான மக்கள்தொகை மறுசீரமைப்பு பயிற்சிகளில் ஒன்றாக மாறியதற்கு நிர்வாக, சித்தாந்த மற்றும் தொழில்நுட்ப அடித்தளத்தை இது வழங்கியது.

ஆரம்பகால மகாவலி குடியேற்றங்கள் பெரும்பாலும் சிங்களவர்களைப் பெரும்பான்மையாகக் கொண்டிருந்தன. அரசாங்க நில ஒதுக்கீடு உள்ளூர் தமிழ் 
மற்றும் முஸ்லிம் மக்களை விட ஈரவலயத்தைச் சேர்ந்த சிங்கள விவசாயிகளுக்கு சாதகமாக இருந்தது. அதிகாரப்பூர்வ பகுத்தறிவு விவசாயத் திறன்கள் மற்றும் நிலத்திற்கான அணுகல் ஆகியவற்றை வலியுறுத்தியது, ஆனால் இதன் விளைவாக புதிய கிராமங்களில் தெளிவான இன துருவ முனைப்பு ஏற்பட்டது.

திட்டத்தின் நீர்ப்பாசன வலையமைப்புகள் மற்றும் சாலை அமைப்புகள் மத்திய மாகாணத்திலிருந்து திருகோணமலை மற்றும் அம்பாறை வரை சிங்கள குடியேற்றங்களை இணைக்கும் புதிய தாழ்வாரங்களை உருவாக்கியது. இது தெளிவான மூலோபாய தாக்கங்களைக் கொண்டிருந்தது - முன்னர் தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்த மண்டலங்களில் சிங்கள மக்கள்தொகை மற்றும் நிர்வாக தொடர்ச்சியை நிறுவுதல் இதன்மூலம் சாத்தியமானது.

1970களின் பிற்பகுதியிலும் 1980களின் முற்பகுதியிலும், வளர்ந்து வரும் இனத்துவ முரண்பாட்டில், குறிப்பாக சிஸ்டம் டி (வெலி ஓயா/மணல் ஆறு) போன்ற பகுதிகளில் இந்தக் குடியிருப்புகள் இராணுவ மயமாக்கப்பட்ட எல்லைப் பகுதிகளாக மாறியது. வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களுக்கு இடையேயான தமிழர்களின் பிராந்திய தொடர்ச்சியைத் துண்டிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்ட வேண்டுமென்றே அரசு முன்னெடுத்த கொலனித்துவ முயற்சிகளாக இவற்றைத் தமிழர் அடையாளம் கண்டனர்.

ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் கதையாடல், மகாவலி திட்டத்தை பராக்கிரமபாகு போன்ற மன்னர்களின் கீழ் பண்டைய சிங்கள நீர்ப்பாசன மகிமையின் மறுமலர்ச்சியாகச் சித்திரித்தது.

அந்தக் கதையாடல் நீரியல் நாகரிகக் கதைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்த நாகரிகக் கட்டமைப்பு இந்தத் திட்டத்திற்குக் குறியீட்டுச் சக்தியை ஊட்டியது. 

அரசு தலைமையிலான மீள்குடியேற்றத்தை ஒரு வளர்ச்சி மற்றும் தேசியவாதச் 
செயலாக சட்டப்பூர்வமாக்கியது.1977 ஆம் ஆண்டு அளவில், மகாவலி குடியேற்ற அபிவிருத்தித் திட்டம் அதன் இயற்பியல் வடிவத்தில் பெரும்பாலும் முழுமையடையாமல் இருந்தது. ஆனால், அரசின் வளர்ச்சி மற்றும் பிராந்திய கற்பனையில் முழுமையாகப் பதிந்திருந்தது.

1977இல் ஆட்சிக்கு வந்த ஜே.ஆர்.ஜெயவர்த்தனா தலைமையிலான ஐக்கிய தேசியக் கட்சி அரசாங்கம், திட்டத்தை வியத்தகு முறையில் புத்துயிர் பெற்றுத் துரிதப்படுத்தியது, 30 ஆண்டு திட்டத்தை ஆறு ஆண்டுகளாகச் சுருக்கியது. 
இருப்பினும், ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் கீழ் முதிர்ச்சியடைந்த இனக் குடியேற்றத் தர்க்கம் இப்போது சர்வதேச ஆதரவின் கீழ் அளவிடப்பட்டது. 

பில்லியன் கணக்கான வெளிநாட்டு உதவி மற்றும் இலங்கை மகாவலி ஆணையத்தின் கீழ் மையப்படுத்தப்பட்ட அதிகாரத்துடன், துரிதப்படுத்தப்பட்ட திட்டம் உலர் மண்டலத்தை மாற்றியது. ஆனால் நிலம் மற்றும் நீர் மீதான இனப் போட்டியையும் ஆழப்படுத்தியது.

1977க்குப் பிந்தைய கொலனித்துவ மாக்கலுக்கான உந்துதல் 100,000க்கும் மேற்பட்ட சிங்களக் குடியேறிகளைக் கலப்பு அல்லது தமிழ் பெரும்பான்மை பகுதிகளுக்கு மாற்றியது. இது தீவின் மக்கள்தொகை வரைபடத்தை மறுசீரமைத்தது மட்டுமல்லாமல், தமிழர் தரப்பில் இளைஞர் கிளர்ச்சியையும் தூண்டியது, ஏனெனில் தமிழ்ப் போராளி இயக்கங்கள் மகாவலி குடியேற்றங்களை அரசால் திட்டமிடப்பட்ட ஏதேட்சாதிகாரத்தின் கருவிகளாக விளக்கின.

ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் (1970-1977) கீழ், மகாவலி கங்கை மேம்பாட்டுத் திட்டம் ஒரு பொருளாதார மற்றும் உள்கட்டமைப்புத் திட்டமாகத் தோல்வியடைந்தது, ஆனால் சிங்கள-பௌத்த அரசின் குறியீட்டு மற்றும் இடஞ்சார்ந்த திட்டமாக வெற்றி பெற்றது. இந்தத் திட்டத்தின் தேக்கம் 1970களின் முற்பகுதியில் இருந்த பரந்த அரசாங்கத்தின் செயலின்மையைப் பிரதிபலித்தது.

நெருக்கடி நிறைந்த பொருளாதாரம், அதிகாரத்துவ திறமையின்மை, சித்தாந்த விறைப்பு மற்றும் அரசியல் உறுதியற்ற தன்மை. இருப்பினும், இந்த கட்டமைப்பு பலவீனங்களுக்கு அடியில், மகாவலி அபிவிருத்தித் திட்டம் ஒரு ஆழமான இன-பிராந்திய தர்க்கத்தையும் உள்ளடக்கியது. திட்டமிடல் மற்றும் பகுதியளவு செயல்படுத்தலில், தீவின் போட்டியிடும் வறண்ட மண்டலத்தின் மக்கள்தொகை மறுசீரமைப்பை அது எதிர்பார்த்தது. 

எனவே, 1970-1977 காலம் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சிக்கும் இனமயமாக்கப்பட்ட 
அரச உருவாக்கத்திற்கும் இடையிலான மையத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது. 
வளர்ச்சி லட்சியத்திலிருந்து பிறந்த மகாவலி அபிவிருத்தித் திட்டம், 
இடஞ்சார்ந்த கட்டுப்பாட்டு வாகனமாகப் பரிணமித்தது. 

நிலத்தை மட்டுமல்ல, சிங்கள-பௌத்த தேசியவாதத்தின் பிராந்திய 
கற்பனையையும் பாசனம் செய்யும் ஒரு திட்டமாக அது இருந்தது.
1977ஆம் ஆண்டு ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கம் தேர்தலில் தோல்வியடைந்து அதிகாரத்தை இழந்த நேரத்தில், மகாவலி திட்டம் வெறும் நீர்வளவியல் அல்லது விவசாயம் பற்றியதாக மட்டும் நின்றுவிட்டது.

ஆனால் அது ஒரு அதிகார வரைபடமாக மாறியிருந்தது, வரவிருக்கும் பல தசாப்தங்களுக்கு இலங்கையின் இன மற்றும் அரசியல் புவியியலை மீண்டும் வரைந்தது.ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் காலத்தில் மகாவலி அபிவிருத்தித் 
திட்டம் தடைப்பட்டது, மோசமான திட்டமிடலால் அல்ல, மாறாக, பரந்த பொருளாதார சூழல் அதைச் செயல்படுத்துவதை சாத்தியமற்றதாக்கியது.

கடுமையான அந்நியச் செலாவணி பற்றாக்குறை அத்தியாவசிய இயந்திரங்கள் மற்றும் கட்டுமானப் பொருட்களை இறக்குமதி செய்வதைத் தடுத்தது, 
அதே நேரத்தில் உலகளாவிய பொருளாதார அதிர்ச்சிகள், குறிப்பாக 1973 எண்ணெய் நெருக்கடி, எரிபொருள், போக்குவரத்து மற்றும் உபகரணங்களின் விலையைக் கடுமையாக உயர்த்தியது. 

அதே நேரத்தில், இலங்கை உள்நாட்டு நிதி நெருக்கடியை எதிர்கொண்டது, 
ஏற்றுமதி வருவாய் சரிவு மற்றும் அதிகரித்து வரும் பணவீக்கம் 
மூலதன-தீவிர உள்கட்டமைப்பில் முதலீடு செய்யும் அரசாங்கத்தின் திறனைக் கட்டுப்படுத்தியது. வெளிநாட்டு மூலதனம் குறித்த ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் சித்தாந்த சந்தேகம், இவ்வளவு பெரிய திட்டத்திற்குத் தேவையான சர்வதேச கடன்கள் மற்றும் தொழில்நுட்ப நிபுணத்துவத்திற்கான அணுகலை 
மேலும் கட்டுப்படுத்தியது.

இந்தக் கட்டுப்பாடுகளை அதிகப்படுத்தி, அரசு பற்றாக்குறையான வளங்களை 
நலன்புரி உறுதிமொழிகள் மற்றும் 1971 ஜே.வி.பி. கிளர்ச்சிக்குப் பிந்தைய பாதுகாப்புச் செலவினங்களை நோக்கித் திருப்பி, நீண்டகால வளர்ச்சியைத் தடுத்துவிட்டன. இந்த அழுத்தங்கள் ஒன்றாக, மகாவலி திட்டத்தை 
முன்னெடுப்பது நடைமுறையில் சாத்தியமற்றதாக மாறிய ஒரு பொருளாதார சூழலை உருவாக்கியது.